 "Kwiat kalafiora": powieść obyczajowa dla młodzieży napisana przez Małgorzatę Musierowicz w roku 1981. Książka jest pierwszą z cyklu opowieści o sympatycznej rodzinie Borejków z poznańskiej dzielnicy Jeżyce. Akcja rozgrywa się na początku 1978r. Główną bohaterką jest Gabriela Borejko, szesnastolatka, która musi przejąć obowiązki mamy odwiezionej w noc sylwestrową do szpitala. Zostaje poddana poważnemu egzaminowi z życia, kiedy przez miesiąc musi się zajmować młodszymi siostrami, radzić sobie z codziennymi obowiązkami i jednocześnie chodzić do szkoły. Zdaje ten egzamin celująco. Chociaż jej najsłabszą stroną jest gotowanie, stara się, by chociaż w dniu imieni taty zabłysnąć upieczonym przez siebie tortem. Dziewczyna w tym czasie przeżywa także pierwszą poważną miłość do Janusza, który ma opinię podrywacza. To on, początkowo odrzucony przez bohaterkę, porównuje ją do kwiatu kalafiora, twierdząc, że jest jak on pozbawiona wdzięku i romantyzmu. Później chłopcu udaje się wybrnąć z niezręcznej sytuacji, dojrzewa do uczucia i umie je wyznać. Gabriela z przyjaciółmi zakłada Dyskusyjną Grupę Eksperymantalny Sygnał Dobra, mającą na celu wysyłanie ludziom sygnałów pozytywnej energii. Pomysł rodzi się w Nowy Rok, gdy mama leży w szpitalu po operacji: "Całe dobro, jakie nas otacza, to właśnie suma pojedynczych odpowiedzi na radosne sygnały dobrych ludzi" - doszła do wniosku Gabriela - "Ale te sygnały wysyła każdy z nas. Dobre sygnały. I złe. A im więcej wysyłamy tych dobrych, tym większe szanse, że ludzie odpowiedzą nam tym samym". Bohaterka Kwiatu kalafiora jest dobrą, wrażliwą i inteligentną dziewczyną. Ma nieco chłopięcy styl bycia, jest wysoka i wysportowana. Za sprawą choroby mamy ma okazję poznać domowe obowiązki, odkrywając, w czym tkwi tajemnica ich ciepłego, bezpiecznego domu - w atmosferze, jaką mama potrafi stworzyć. Autorka opisuje także trudne życie w Polsce pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku. Wspomina o kolejkach w sklepie, trudnościach z zaopatrzeniem, nielegalnym handlu. Atmosferze miasta przeciwstawia ideały młodzieży wychowanej w duchu prawdziwych wartości. Rodzina Borejków jest oazą optymizmu, rodzice stanowią oparcie dla dzieci, ucząc je otwartości i tolerancji. |
A
