 "Mała księżniczka": powieść Frances Elizy Burnett z roku 1888. Książka przedstawia losy małej Sary, akcja rozgrywa się w XIX-wiecznej Anglii. Kapitan Crewe, ojciec dziewczynki, przyjechał z Indii do Londynu, by umieścić swoją córkę na pensji panny Minchin. Właścicielka pensji nie spodobała się Sarze, lecz ojciec obiecał, że rozstanie nie będzie trwało długo. Pierwsze nieporozumienie z panną Minchin nastąpiło, kiedy zdecydowała, że Sarze jest potrzebna nauka języka francuskiego. Właścicielka pensji nie chciała słuchać wyjaśnień, że Sara biegle czyta, pisze i rozmawia w tym języku. Po przybyciu nauczyciela okazało się, że żadne lekcje francuskiego nie są potrzebne, a przełożona poczuła się ośmieszona i odtąd czuła dużą niechęć do dziewczynki, jednak ze względu na bogactwo pana Crewe traktowała ją w sposób uprzywilejowany. Sarę polubiły koleżanki, a ona starała się im pomagać, opiekowała się młodszymi, opowiadała ciekawe historie swoim rówieśniczkom. Miała dobre serce, troszczyła się o Rózię, ciężko pracującą posługaczkę. Po dwóch latach pobytu dziewczynki na pensji przyszedł list, w którym ojciec poinformował ją, że zainwestował spore pieniądze w kopalnię diamentów. Wieść się rozeszła, a zazdrosna koleżanka zaczęła złośliwie tytułować bohaterkę "małą księżniczką". W jedenaste urodziny Sary, podczas przyjęcia zjawił się adwokat pana Crewe'a z wiadomością, że jej ojciec zmarł w Indiach, zostawiając córkę bez środków do życia. Panna Minchin przerwała przyjęcie i poleciła Sarze wyprowadzić się na poddasze. Następnego dnia przełożona przedstawiła jej nowy zakres obowiązków. Sara miała uczyć młodsze dziewczynki języka francuskiego i pomagać w kuchni. Panna Minchin surowo karała swoją byłą podopieczną i dużo od niej wymagała. Sara mogła liczyć tylko na trzy oddane przyjaciółki, w tym na małą służącą Rózię, która starała się ją wyręczać przy wykonywaniu niektórych prac. Któregoś dnia przed domem położonym naprzeciwko pensji zatrzymał się wóz z meblami pochodzącymi z Indii. Wprowadzał się tam chory mężczyzna, który właśnie powrócił z tego kraju. Sarę bardzo to ucieszyło. Do pierwszego spotkania dosżło w tym samym dniu, wieczorem, kiedy dziewczynka siedziała przy oknie na poddaszu. W jej stronę uciekła małpka, po którą przyszedł Hindus. Sara przywitała się z nim w jego języku. Hindus ukłonił się i przedstawił jako Ram Dass, służący pana Carrisforda. Historia jego pana, który przebywał w Indiach, rozchorował się, wpadł w kłopoty finansowe i wrócił do rodzinnego kraju, bardzo przypominała jej losy ojca. Pewnego poranka bohaterka obudziła się i odkryła, że w jej skromnym pokoju płonął piec, a stół zastawiony był jedzeniem. Znalazła też kilka książek z dedykacją "Od przyjaciela". Tajemnicza osoba przynosiła też różne piękne przedmioty. Ktoś przesłał na pensję kilka paczek z ubraniami dla Sary z prośbą, aby nosiła je na co dzień. Po pewnym czasie dziewczynka poznała swego opiekuna, chorego pana Carrisforda. W tym samym dniu w domu pana Carrisforda pojawił się adwokat, który na jego zlecenie poszukiwał córeczki przyjaciela i wspólnika, pana Crewe'a. Przez przypadek okazało się, że jest nią Sara. Mała księżniczka jest refleksyjną opowieścią o doświadczeniach dziecka, które niespodziewanie traci ojca i środki do życia. Jedną z najbardziej bolesnych myśli książki Burnett jest to, że ludzie zwykle oceniają drugiego człowieka na podstawie statusu materialnego, a nie charakteru. Jednocześnie autorka sformułowała inną, pozytywną myśl: dobra i szlachetna postawa nie zmienia się, mimo przeciwności losu, a dzięki marzeniom, godności, dobremu sercu można przejść przez wiele nieszczęść. Niespodziewany szczęśliwy zwrot w życiu bohaterki, związany z pojawieniem się wspólnika ojca, sprawia, że czytelnicy odzyskują wiarę w zwycięstwo dobra nad złymi okolicznościami. Historia Sary opowiedziana przez Burnett jest częściowo autobiograficzna, autorka przeżyła bankructwo rodziny na skutek śmierci ojca, hurtownika żelaza. |
A
