 Bagnet na broń. Poezje 1939-1943 - zbiór wierszy W. Broniewskiego, wydany w Jerozolimie w 1943 r. Odzwierciedlał wojenne doświadczenia narodu polskiego i związane z nimi osobiste doznania poety. Obok rozpaczy po klęsce wrześniowej (Żołnierz polski), desperacji wywołanej przeżyciami więziennymi (Zamieć), wychodźczej nostalgii (Mazurek Szopena) wyrażał wiarę w zwycięstwo nad wrogiem i wzywał do walki (Syn podbitego narodu..., Co mi tam troski). Styl wielu wierszy ukształtowało świadome nawiązanie do tradycji polskiej poezji romantycznej. Utwór tytułowy, będący wyrazem postawy ideowej polskiej lewicy w sytuacji zagrożenia wojennego, należy do najsłynniejszych wierszy Broniewskiego. Napisany 3 IV 1939, wkrótce po otrzymaniu przez rząd polski noty przedstawiającej żądania Hitlera, przyjęty został jako swego rodzaju "poetycki rozkaz mobilizacyjny", o wyjątkowej sile ideowego i artystycznego oddziaływania. Zbiór Broniewskiego był uznany za najpopularniejszą książkę polską na Bliskim Wschodzie i w Anglii. Wiele wierszy przedrukowano w czasopismach konspiracyjnych i emigracyjnych różnych odcieni politycznych, zrzucano w postaci ulotki na okupowane ziemie polskie.
|
A
